Dag allemaal!

Op deze dag bevind ik me op exact één maand verwijderd van mijn vertrek naar Zuid-Afrika, Johannesburg. Dat gezegd zijnde, bekijk ik het niet als een vertrek waarbij ik vele herkenbare dingen zal missen die ik hier heb opgebouwd en heb mogen ervaren in België, en dat terwijl ik vier maanden in een totaal verschillende omgeving verblijf. Voor mij gaat het om te kunnen genieten van dit grote avontuur, en het maximale uit alles te halen dat ik zal zien en leren tijdens mijn verblijf in Potchefstroom dat op twee uur rijafstand ligt van Johannesburg.

Natuurlijk zoals velen van jullie zullen weten, is naar een derdewereldland reizen voor onderwijsdoeleinden, iets waar je toch moeite in moet steken op vlak van voorbereiding. In de afgelopen maanden heb ik met de ambassade van Zuid-Afrika mijn officiële documenten in orde moeten brengen, wat niet meer dan logisch is. Om te komen op het punt dat je kan zeggen dat je "studiebewijs" in orde is gebracht vergt toch enige doorzetting om dat zover te krijgen. Daar hoort een radiologisch onderzoek bij getest op tuberculose, een officieel bewijs van je financiële middelen (kwestie dat je niet op de dop gaat leven daar), een bewijs van goed gedrag en zeden vertaald in het Engels door een beëdigde vertaler (die wel eens duur kunnen uitvallen). Van de rest ga ik je besparen, want ik denk dat mijn punt wel duidelijk is..
Ookal klinkt dit best vermoeiend en stresserend, dat is wat bij mij helemaal geen rol heeft gespeeld. Als je een uitzonderlijke ervaring als deze wil meemaken, moet je bereid zijn om daar alles voor te doen ongeacht wat er wordt gevraagd. Hoe sneller je dit doet hoe beter. Ik tracht ook te begrijpen waarom dit allemaal moet gebeuren, en het lijkt in mijn ogen niet meer dan logisch.

Waar ik ook heel tevreden over ben is de communicatie met mijn universiteit in Potchefstroom, waar ik mezelf voor 4 maanden een student mag noemen, weliswaar in internationaal verband. Via email-communicatie heb ik allerlei formulieren ingevuld die me een studentennummer hebben bezorgd, en ook wat betreft accommodatie op de universiteit zelf me het nodige onderdak zal geven. De details dienen nog verder uitgewerkt te worden, maar ik verwacht mezelf wel in een huis te zien waar ik met een aantal mannen uit andere landen zal zitten. Er is ook een persoonlijke trajectbegeleider aan mij toegewezen die zich zal ontfermen over mijn stagefunctionering. Alles verloopt dus "smooth" op dit moment.

Leuk voor mij is ook dat ik in de aanloop naar dit enorme evenement mezelf ertoe heb aangezet om te gaan werken als jobstudent. Dit is iets waar ik al mee bezig was sinds de afgelopen zomervakantie, en daar zeker de vruchten van zal plukken tijdens mijn verblijf in Zuid-Afrika. Financiële middelen zijn onontbeerlijk als jezelf recht wil houden daar, ook al leef je in een land waar vele producten en diensten goedkoper zijn dan in België. Hopelijk kan ik er in slagen om af en toe nieuwe oorden te gaan opzoeken in een land waar de zon vanaf s'morgens vroeg al aan het schijnen is.

Volgens de huidige stand van zaken, kan ik zeker zeggen dat mijn voorbereidingen er goed voorliggen, rekening houdend met wat ik tot hiertoe heb geregeld. Volgende week nog een keer naar de ambassade gaan voor mijn studiebewijs volledig in orde te brengen. En vooral goed nadenken wat ik zal meepakken en wat niet in mijn reiskoffer.

Ik zou graag ook enige aandacht willen vestigen op de enorme steun die ik tot hiertoe heb gekregen van mijn ouders, familie en vrienden. Iedereen heeft mijn keuze gesteund om deze stap te zetten, en dat vergemakkelijkt uiteraard zaken voor mij, iets waar ik heel dankbaar voor ben. Mijn ouders in het bijzonder zijn er voor mij om mij alle nodige middelen te geven die ik nodig heb niet alleen hier in België, maar ook daar in Zuid-Afrika.

In mijn laatste maand in België, ben ik niet van plan om stil te zitten vlak voor mijn vertrek. Ik wil zoveel mogelijk inzichten meenemen vanuit mijn opleiding naar de universiteit in Potchefstroom die ik wil delen met mensen. Ik ben ook tegelijkertijd bezig met een eindwerk te schrijven over de veerkracht die kinderen beschikken na de dood van één van hun ouders. Best een gevoelig thema zou je zeggen, wat ook zeker is. De bedoeling van dit eindwerk is om een vergelijkende studie uit te voeren in de praktijk van België en Zuid-Afrika. Ik wil mezelf een realistisch beeld verschaffen van hoe moeilijk de werkelijkheid is voor kinderen in een land als Zuid-Afrika. Daar komen helaas vaak schrijnende situaties voor die we ons hier niet kunnen voorstellen, en ik wil daaruit leren en betekenis aan kunnen geven. Dat is voor mij toch een belangrijke doelstelling, naast het feit dat ik ook natuurlijk probeer van mijn tijd te genieten daar.

Om af te ronden zou ik nog een korte verwijzing willen maken over niemand minder dan Nelson Mandela, een persoon die iedereen gekend moet hebben. Hij heeft het land Zuid-Afrika een volledig nieuw en positief imago gegeven, dat een onuitwisbare bewondering heeft gekregen wereldwijd. Hij droeg de waarden van verzoening en vrede hoog in het vaandel en heeft komaf gemaakt met rassendiscriminatie, wat ongelofelijk is gebleken in de geschiedenis dat die man heeft geschreven. Hij is onlangs gestorven, maar zal in onze zielen blijven voortleven. Ik ben dan ook heel dankbaar dat ik zijn autobiografisch boek ter beschikking heb waar ik al naar uitzie om dat te kunnen lezen.
Omdat Nelson Mandela een man is van vele boeiende citaten, zal ik op het einde van elke blog een citaat van hem schrijven waar ik inspiratie uit haal.

Vandaag zal dat dit zijn: "'Mijn leven lang heb ik gevochten tegen overheersing door blank en tegen overheersing door zwart. Ik heb het ideaal gekoesterd van een democratische en vrije maatschappij waar alle mensen tesamen kunnen leven in harmonie en met gelijke kansen. Dat is een ideaal waarvoor ik hoop te mogen leven om het tot werkelijkheid te zien worden. Maar als het niet anders kan, ben ik bereid voor dit ideaal te sterven".