South Africa No. 1

Hier is ie dan, het eerste verslag out of Africa.

Ik zit momenteel dertien dagen ver in mijn avontuur, en heb tot hiertoe mooie ervaringen opgebouwd.

Bij mijn aankomst op de luchthaven van Johannesburg heb ik mijn student-chauffeur ontmoet, waar ik intussen een goed contact mee onderhoud.
De man zijn leeftijd zit ergens rond de 30 jaar, heeft een vrouw en een paar kinderen, en kan zich vandaag nog steeds een student noemen!

Op onze rit naar Potchefstroom heb ik ontdekt dat hij een sportieveling is die wekelijks soccer games gaat spelen op de sportcampus van de universiteit. Ik was meteen geïnteresseerd om mee te doen, en dat is sinds vorige vrijdag realiteit geworden. De universiteit heeft een grote sportcampus, met grote grasvelden waar naast voetbal ook rugby en cricket wordt gespeeld. Ik kwam terecht in een groep van zo’n 20 man wat wel deftig is voor een potje voetbal. Ik heb de eerste goal gescoord voor mijn team, dus zaliger dan dat kon het niet beginnen!

Potchefstroom ademt bovendien sport. In een doordeweekse dag bij zonlicht zie je mensen joggen, en zie je op de lokale high schools for boys and girls grote grasvelden waar altijd wel iemand oefeningen aan het doen is.

Ook heb ik gisterenavond (maandag 10 februari) live een Rugby-match gezien op campus. Het zijn universiteiten over heel Zuid-Afrika die elkaar bekampen in een bekercompetitie, waar een massa volk naartoe komt. Op alle hoeken van het veld waren toeschouwers te zien. De wedstrijd wordt zelfs live op de nationale zender getoond, dus de sport is kolossaal hier.
Je ziet stevige duels op het veld, serieuze kleerkastmannen, prachtige runs van mannen die het halve veld oversteken en leuke randactiviteiten tijdens de wedstrijd. Zo waren er een 15-tal gasten volledig in het groen geschilderd zoals de Hulk. Dit zijn eerstejaarsstudenten die telkens wanneer er gescoord wordt door onze ploeg (NWU Pukke), serieus moeten pompen. Als de ploeg bijvoorbeeld 28 punten heeft, moet ieder van hen 28 keer pompen! Ook werd er op een bepaald moment afgeroepen dat als één van beide ploegen binnen de volgende drie minuten punten kan scoren, dat zij dan 10.000 rand mogen uitgeven aan een liefdadigheidsproject naar keuze.

Nu terug bij mijn oorspronkelijke aankomst in Potch. Er was wel wat te doen rond de accommodatie waarin ik zou verblijven. Plan was dat ik op de universiteit een kamer kreeg toegewezen. Dat is er echter niet van gekomen, waardoor ik meer moest uitwijken naar een aparte buurt, die met de fiets toch op een goede tien minuten afstand ervan verwijderd is.

Maar het huis waarin ik zit is meer dan in orde! Het is een mooi huis waar 8 kamers in terug te vinden zijn. En onder één kamer kan je een deftig bed terugvinden, een hoekbureau waar je aan kan werken. Maar daarbovenop ook nog eens een eigen wc, lavabo en douche wat wel kei handig is, aangezien je op campus dat waarschijnlijk nooit had gezien. Je kan het dus zowat vergelijken met een doorsnee hotelkamer! Over hotel gesproken, we hebben hier ook onze eigen kuisvrouw ter beschikking, waar we voor de meeste dingen niet voor moeten betalen. Elke dag behalve zondag komt ze onze afwas doen, en je kan ook een request maken om je kleren te laten wassen, je kamer schoon te maken. De deal is dat we op het einde van de maand haar een grote taart geven om haar te bedanken voor bewezen diensten. Dat is toch wel het minste wat ze verdient denk ik. We kunnen allemaal onze handjes kussen dat we zo’n dame in dienst hebben.

En met ‘we’ bedoel ik naast mijzelf nog 6 andere personen: 2 Belgische studenten, 2 Nederlandse studenten, één Zuid-Afrikaan, en 1 Zimbabwaan. De Nederlandstalige meerderheid is dus zeker te voelen. De man uit Zimbabwe zit nu zelfs in een fase waar hij Nederlands probeert te leren en spreken, wat wel leidt tot grappige klanken in zijn uitspraak.

Leuke toevoeging aan de achterkant van het huis is een braaiplaats dat als een schoorsteenconstructie kan gezien worden, waar we met zen allen kunnen braaien (= barbequeen). Vorige vrijdag hebben we dat in praktijk gebracht, en het was meer dan geslaagd. Sowieso iets dat we nog keiveel zullen doen!
Nu voor diegenen die een postkaartje ofzo willen sturen (en ik weet dat die mensen er zijn), het adres is Muntra St 4, 2531 Potchefstroom.

De stageplaats genaamd ‘Child Welfare’ is me tot hiertoe (vandaag mijn 6de dag gehad) goed afgegaan. Ik heb 4 vrouwelijke collega’s, één voor één zeer vriendelijke en sociaal georiënteerde mensen (net zoals elke persoon die ik hier heb leren kennen op de universiteit of binnen de woonwijk).

Ik realiseer mezelf dat ik in een praktijk terecht kom waar veel ellende is terug te vinden wat nog wel een paar niveaus verder gaat dan wat we in België kennen. Veel zaken rond misbruik, en verwaarlozing komen bij ons terecht. Ook veel mensen die op de vlucht zijn. Echte huisbezoeken zullen voor later zijn aangezien ik nu vooral probeer kennis te verwerven rond hoe het systeem hier werkt.
De merkwaardigste ervaring die ik tot hiertoe heb gezien was een vrouw rond de 50-60 jaar die achterin in een steegje dat moeilijk te bereiken is vanuit de straatkant achter een klein huisje lag te overnachten met niets meer dan een laken ter beschikking. Mijn collega gaf haar eten en drank zodat ze toch iets had gekregen..


Mijn collega’s gaan me trouwens op mijn stageplaats leren koken, waar ik keihard naar uitzie. Op maandag en woensdag en is de hele crew aanwezig en kunnen we met zijn vijven eten klaarmaken.
Morgen gaan we braaiworst bakken, dus benieuwd hoe lekker dat gaat zijn!

Nu de avontuurlijkere kant van mijn verhaal waar ik toch wel leuke dingen in heb mogen ontdekken. Via onze externe supervisor kregen we te horen over een ‘shuttle’ dat eigenlijk een taxiservice is exclusief voor internationale studenten. Toen we vorige zaterdag naar het shoppingcenter reden in Potchefstroom, kregen we van de dame achter het stuur te horen dat er formules bestaan in de vorm van dagtrips en weekendtrips naar mooie locaties in Zuid-Afrika. We kregen te horen over een dagtrip naar Soweto, waar je een themapark kan bezoeken, en de lokale cultuur kan proeven.

Weekends zijn nog aantrekkelijker zeker voor mij, aangezien deze erin bestaan dat je vanaf donderdagavond tot zondagavond naar Kaapstad, Drakensbergen en talloze andere locaties kan trekken. Ik heb vrijdag namelijk geen stage, dus dat moet er zeker wel eens van komen. Je kan met maximum 15 mensen gaan, en dat zou wel super goedkoop zijn, omdat alle prijzen gedeeld worden door vijftien. Dus ik hou je zeker op de hoogte over die zaken!

Hier in Potchefstroom zelf kan je als consument alles vinden wat je nodig hebt. De Mooi River Mall is daar een goed voorbeeld van, dat je kan vergelijken met Wijnegem Shopping Center maar dan op iets kleinere schaal.
S’avonds ronddolen op de straten is uit den boze, omdat je dan vanalles kan overkomen. We kregen van een local te horen dat er verkrachtingen kunnen plaatsvinden, ook al ben je maar 100 meter onderweg van punt a naar punt b.
Wat je ook vrij snel ziet op het straatbeeld is vele werkloze zwarten. Op mijn eerste bezoek naar Mooi River Mall zie je van zodra je buiten komt vele zwarten wachten om je te helpen je winkelkar naar je auto te brengen. Ook de taxibusjes waar je met 12 personen in totaal kan zitten is alom tegenwoordig. Het wordt bijna uitsluitend door zwarten gebruikt. Het is supergoedkoop als taxi, maar wordt door de universiteit afgeraden omdat het soms wel eens onveilig kan zijn.

Ik ga hier afronden met mijn ritueel van de heer Madiba himself. Het is een quote die me duidelijk maakt dat ik als social worker er ben om mensen te helpen, vooral diegenen die het met niets moeten stellen:

“There is nothing I fear more than waking up without a program that will help me bring a little happiness to those with no resources, those who are poor, illiterate, and ridden with terminal disease.” – Nelson Mandela